نگهداری کودک

سلام

در نظر داشته باشید مطالعات متعدد نشان میدهد که مهمترین عامل در سلامت روانی کودک در چهارده ماه نخست زندگی «یکسانی و عدم تغییر» در تمام جنبه های زندگی کودک است.

شایسته است نگهداری و برطرف کردن نیازهای کودک در چهارده ماه نخست زندگی توسط «یک نفر» انجام شود و آن فرد بهتر است که مادر باشد. شما و مادرتان دو فرد متفاوت هستید و هنگام ارتباط با کودک، هر یک روش و شیوه و روند منحصر بفرد خود را دارید و این مسئله مغاییر با «اصل یکسانی و عدم تغییر» که ذکر کردم هست.

اگر به هر دلیلی بدون کمک مادرتان قادر به نگهداری از کودک نیستید، سعی کنید حتی الامکان رفتار و شیوه نگهداری هر دوی شما شبیه به هم باشد. به عنوان مثال برای تعویض پوشک بچه، هر دو به شیوه یکسانی این کار را انجام دهید یا هنگام شیر دادن هر دو مانند هم کودک را در بغل بگیرید و شیر دهید یا هر دو مانند یکدیگر کودک را حمام ببرید و بشویید و هکذا در تمام امور، کارهای کودک را با یک وحدت رویه انجام دهید. این کار از شدت آسیب ناشی از عدم اصل یکسانی و عم تغییر می کاهد.

در پاسخ به پرسش شما درباره آسیب روانی ناشی از تغییر مکان شما و کودک تان از حدود یک سالگی، پاسخ مثبت است. توصیه من اینست که در صورت امکان حداقل تا چهارده ماهگی کودک، محل زندگی او را تغییر ندهید.

دوری همسرتان از کودک و آمدن و رفتن های طولانی مدت همسرتان نیز مسئله ای هست که جدا” ممکن است منجر به «اضطراب جدایی» و «بی اعتمادی» در بزرگسالی کودک تان شود. در نظر داشته باشید که کودک انسانی تا حدود چهاده ماهگی قادر به درک و ایجاد تفاوت میان مفاهیم «نبودن» و «عدم» نیست و نبودن همسرتان را نوعی «عدم و رفتن برای همیشه» تصور خواهد کرد.

با توجه به پیچیدگی های وضعیت فعلی خانوادگی شما، بهتر است برای عبور از مرحله فعلی با کمترین آسیب با یک متخصص مشورت کنید و برای مسائل تان کمک حرفه ای بگیرید. هر چند که شایسته این بود که بلافاصله پس از تولد فرزندتان کمک حرفه ای میگرفتید.

با آرزوی موفقیت و سعادت برای شما و خانواده ارجمندتان